بَصير : (عربي) 1- بينا؛ 2- (به مجاز) آگاه؛ 3- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 4- دانا، بيننده، روشن بين؛ 5-(اَعلام) 1) ابوعلی بَصير کاتب، شاعر و مترسّل نابينای شيعی [قرن 3 هجری]؛ 2) حسين ابن علی بَصير مشهور به ابن زکوم (زقوم) شاعر نابینای مادر زاد شيعی اهل حِلّه در عراق [قرن 13و 14هجری].

بَكتاش : (تركي) (در قديم) 1- فرمانده‌ي يگ گروه، بزرگ ايل؛ 2- هر يك از خادمان و همراهان يك امير، بزرگ ايل و طايفه.

بِلال : (عربي) 1- آب و هر آن چه كه، گلو را تر كند؛ 2- (اَعلام) ابن رباح حبشي نام مؤذن و خازن و از ياران خاص و صميمي پیامبر اسلام(ص).

بِنيامين : (عبري) 1- یعنی پسر دست راستِ من؛ 2- (اَعلام) آخرين پسر حضرت يعقوب (ع) و برادر تني حضرت يوسف (ع) كه پدرش (حضرت يعقوب) وي را بنيامين ناميد. [درباره وجه تسمیه‌ي بنیامین آمده است که مادرش، راحیل همسر محبوب یعقوب، به هنگام تولد وی درد و رنج بسیار متحمل شد، از اینرو فرزندش را «بن اونی» نامید که در عبری «پسر رنج من» معنا می‌دهد (البته معنای «پسر توانمندی من» نیز برای آن ذکر کرده‌اند). گفته‌اند که راحیل، اندکی پس از ولادت فرزندش بر اثر سختی‌هایي که تحمل کرده بود، در گذشت. اما پدرش وی را «بن یامین» به معنای تحت‌اللفظیِ «پسر دستِ راست» نام نهاد، که بر پیروزی او در آینده نیز اِ شعار داشت. «بن یامین» را به معنای «پسر جنوب» نیز گفته‌اند، زیرا او تنها پسر یعقوب بود که در جنوب یعنی کنعان زاده شد. همچنین نام او را «بن یمیم» گفته‌اند، یعنی فرزند روزگاران؛ چون تولد او در سن پیری یعقوب بود. (نقل مطالب از دانشنامه‌ي جهان اسلام ص 453].

بنيان : بنیاد، آنچه باعث ماندن و پایداریِ چیزی است، اساس، پایه.

بَها : 1- قيمت، ارزش؛ 2- (در عربي) درخشندگي و روشني؛ 3- (به مجاز) فر و شكوه؛ 4- (اَعلام) بهاء زُهَیر، ابوالفضل ابن محمّد ابن علی مُهَلَّبی اَزدی (معروف به بهاء زهیر)، شاعر عرب در عصر ایّوبیان، [قرن 6 و7 هجری].

بَهاءالدين : (عربي) 1- آن كه به آئين و دين خود ارزش دهد؛ 2- (اَعلام) 1) شيخ محمّد ابن حسين عاملي (منسوب به جبل عامل) معروف به شيخ بهائي، دانشمند بنام عهد شاه عباس صفوي؛ 2) بهاءالدین سلطان ولد عارف و شاعر [قرن 7 هجری]، فرزند جلال‌الدّین محمّد مولوی.

بَهادر : (شکل فارسی و اردوی واژه‌ي ترکی مفعولیِ «بغاتور» یا «باغاتور») 1- (در قديم) دلير، شجاع، قهرمان؛ 2-(اَعلام) نام چند تن از پادشاهان در روزگار گذشته.

بَهامين : فصل بهار، بهار.

بهبود :1- سلامت، تندرستي؛ 2- درست شدن، درستي، اصلاح.